Poetycka podróż z Agnieszką Osiecką
Strych Gimnazjum w Rogowie...Stary rozkład jazdy pamięta chyba lata 50., a może wcześniejsze...Lampy wykorzystywano kiedyś na Rogowskiej Kolei Wąskotorowej. Z miejscowego muzeum dzięki jego opiekunowi, p.Edwardowi Kłodzie, pożyczono także tablice ogłoszeniowe, ławki peronowe, drobne rekwizyty. Innych dostarczył były uczeń szkoły, kolejarz, p.Michał Będkowski. W jednym kącie urządzono bufet, w drugim dworcową kwiaciarnię. To scenografia spektaklu poświęconego Agnieszce Osieckiej w 15. rocznicę śmierci - przypadała w marcu.
Gdy na zegarze wybija godzina dziewiąta, dworzec zapełnia się pracownikami i podróżnymi.Bufetowa utyskuje na złamaną rękę, kolejarz z niepokojem zerka na zegar, bo pociągi nie będą czekać, a kwiaciarka cieszy się z nowej dostawy ślicznych niezapominajek.
A oto i podróżni: młodzież wybierająca się na wakacje, matka z córką, która najpierw nie chce wychodzić za mąż , a potem zmienia zdanie; skłóceni narzeczeni, których pogodzą mądra bufetowa i kwiaciarka upominająca: "Posłuchaj pan , panie podróżny, co się zdarzyło na Próżnej". Pojawią się i Cyganie, wróżący i rozpamiętujący dawne czasy w rytm piosenki: "Dziś prawdziwych Cyganów już nie ma".
Za chwilę na stację wjedzie pociąg i akcja potoczy się na dwóch planach . Z okna pociągu spogląda na podróżnych i widzów ...tak! Agnieszka Osiecka! W wagonie porzucona dziewczyna wyznaje z przekonaniem: "Nie żałuję!", a przystojny pan zagaduje uroczą panią tekstami A. Osieckiej z czasów STS - u. Za oknami przesuwają się krajobrazy znane każdemu, kto podróżuje koleją na trasie Rogów - Wągry - Koluszki. Pociąg zatrzymuje się ponownie i wesoła dziewczyna opowiada czekającej na nią przyjaciółce, co się zdarzyło "od Cheetaway do Syracuse". Wreszcie i bufetowa odkryje, że bez miłości nie da się żyć , co wyzna słowami: "Jeszcze tylko raz pokochać, jeszcze tylko raz". Na koniec wzruszająca piosenka "Łatwopalni", której towarzyszyła prezentacja slajdów ze zdjęciami Autorki, ale na scenie zabrzmiały wcześniej również takie utwory, jak " Okularnicy", "W żółtych płomieniach liści", "Jeżeli miłość jest", wiele tekstów piosenek zamieniono na dialogi bohaterów.
Spektakl powstał - o czym była już mowa - z "potrzeby serdecznej " uczczenia rocznicy śmierci Poetki, ale także z chęci zapoznania z Jej twórczością młodego pokolenia. Wyreżyserowała go według własnego scenariusza p. Barbara Kubicka. pani Urszula Malinowska czuwała nad stroną muzyczną, pracowała z chórem i solistami, p. Tamara Strefnel zadbała o oprawę multimedialną i dźwiękową; pomysłową scenografię wykonały panie Anna Zielewska i Katarzyna Babiarska. Wykonawcy to ponad dwudziestu uczniów klas I-III. Z planowanych dwu przedstawień zrobiło się pięć, a następne już zapowiedziano.
Wyjątkowy charakter miało przedstawienie w dniu 17 maja. Na widowni prawdziwa integracja: burmistrz Brzezin p.Marcin Pluta, wiceburmistrz p. Roman Sasin, dyrektor Brzezińskiego Centrum Kultury, p. Monika Hibner, grupka brzezińskich gimnazjalistów, a obok gospodarze: wójt gminy Rogów p. Daniel Kołada, przewodniczący Rady Gminy p. Wojciech Więciorek, przewodnicząca Komisji Oświaty p.Iwona Świniarska, radni, rodzice, oczywiście pracownicy i uczniowie Gimnazjum. Wszystkich powitał serdecznie i "z dumą" pan dyr.Radosław Kubicki.
Piosenki i wiersze Agnieszki Osieckiej , talent młodych wykonawców , pomysłowa scenografia , życzliwość publiczności uczyniły z tego przedpołudnia chwilę wyjątkową - podróż poza czasem i przestrzenią, podróż do krainy pięknego słowa i autentycznych wzruszeń...
A oto wykonawcy:
Weronika Balcerak, Karolina Białecka, Adrianna Jaskuła, Anita Krasowska, Natalia Dziąg, Marta Sętkowska, Ewelina Sielgoska, Julia Syrek, Edyta Szeligowska, Edyta Szusterowska, Sylwia Śmiechowicz, Kinga Witczak, Albert Dziąg, Rafał Kowalczyk, Wiktor Marciniak, Jakub Popłoński;
Marta Kacperska, Klaudia Armacka, Milena Kowalczyk, Aleksandra Kołaczkowska, Aleksandra Kuchta, Milena Kolis, Dominik Bińkowski, Angelika Przybylska, Michał Przybylski.
Obsługa techniczna: Kamil Baranowski, Jakub Lubczyński; pomoc: Adrian Boberek, Dawid Skus.
Tekst: Barbara Kubicka
